فردا سالگرد ازدواجمونه .
ذوق خاصی ندارم اما ..
تنفر هم ندارم .
چند مدت پیش که توی تاکسی نشسته بودم ، از خیابونی رد شدم که زمان مجردی توی اون منطقه سرکار میرفتم . یادم به همکارم افتاد و احساسات اون زمانم ...
بعد با خودم فکر کردم که اگه الان اتفاقی یه جایی ببینمش چه حسی پیدا میکنم
عجیبه !
اما سرد و خنثی بودم !
یادمه همین سوال رو وقتی چند سال پیش از خودم می‌پرسیدم و تصور میکردم همچین اتفاقی افتاده ، یه جور دیگه جواب میدادم !!
ضربان قلبم می‌رفت بالا و استرس می‌گرفتم که مثلا اون چطور نگاهم می‌کنه ؟! همسرمو چطور میبینه ! و یا اصلا من طاقت دارم خانمشو ببینم ؟!
بعد ناامید میشدم ، از اینکه بین اون همه خواستگار ، چرا همسر رو انتخاب کردم و ...و .
ولی الان عجیب بی تفاوت شدم .
شایدم واقع بین !
نسبت به پسرعمومم همینطور .. ( ولی اون اینطوری نیست ، نگاه و رفتارش اذیتم می‌کنه و خداروشکر که زیاد همو نمی‌بینیم )
با خودم میگم که « که چی بشه ؟! ببینمش .. مثلا قراره چه اتفاقی بیفته ؟! خخ .. ما دو انسانیم با دو زندگی متفاوت ، ربطی هم به هم نداریم ! .. همین »
الان ... همین حس رو هم نسبت به سالگرد ازدواجم دارم .. « که چی بشه ؟ داریم زندگیمونو میکنیم دیگه ! یه سال دیگه هم روش خخ »
(که البته اینو تایید نمیکنم .. ساره سابق خیلی واسش مهم بود این اتفاق .. اینکه الان به این روز افتاده خوب نیست واقعا ! )
ولی هیچکدوم از اینا دلیل نمیشه ذوق نداشته باشم برای ازدواج آدما و برعکس همسر یا خواهرش که ازدواج رو اشتباه و عامل بدبختی آدما میدونن ، من خوشحال میشم و دعا میکنم حالا که همچین تصمیمی‌گرفتن ، خوشبختیو با تمام وجود حس کنن و از انتخابشون پشیمون نشن. بهرحال حتما هستن و وجود دارن زوجایی که عاشقانه همو دوست دارن و در کنار هم برای حل مشکلات زندگیشون تلاش میکنن و چقدر خوبه که هستن .
اینا تعبیر همین آیه معروف « و از نشانههاى او اینکه از نوع خودتان همسرانى براى شما آفرید تا بدانها آرام گیرید و میانتان دوستى و رحمت نهاد آرى در این نعمت براى مردمى که مى اندیشند قطعا نشانههایى است» هستن .